الشام، الشام

هنگامي كه از امام سجاد(ع) سؤال كردند در اين سفر كجا از همه بيشتر

به شما سخت گذشت، امام فرمودند: الشام، الشام، الشام.

(سوگنامه آل محمد، ص408؛ ناسخ التواريخ، ص304)

ذكر مصيبت مي‌كند: الشام الشام

تا ياد غربت مي‌كند: الشام الشام

منزل به منزل درد و داغ و بي كسي را

يك جا روايت مي‌كند: الشام الشام

موي سپيد و چهره‌اي در هم شكسته

از چه حكايت مي‌كند: الشام الشام

هر روز با اندوه و آه و بي شكيبي

ياد اسارت مي‌كند: الشام الشام

در اين ديار پُر بلا هر كس به نوعي

عرض ارادت مي‌كند: الشام الشام

يك شهر چشم خيره وقت هر عبوري

ابراز غيرت مي‌كند: الشام الشام

هر سنگ با پيشاني مجروح خورشيد

تجديد بيعت مي‌كند: الشام الشام

قرآن پرپر روي نيزه غربتت را

هر دم تلاوت مي‌كند: الشام الشام

قلب تو را يك مرد رومي با نگاهش

بي صبر و طاقت مي‌كند: الشام الشام

هر جا كه دارد خوف از جان تو، عمه

خود را فدايت مي‌كند: الشام الشام

جان مي‌دهي وقتي به لبهايي مقدس

چوبي جسارت مي‌كند: الشام الشام

كنج تنوري حنجري آتش گرفته

ذكر مصيبت مي‌كند: الشام الشام